Կար-չկար մի չար տրոլ: Նա ստեղծում է կախարդական հայելի, որի մեջ ամեն բարի և գեղեցիկ բան արտացոլվում է որպես չար ու այլանդակ: Դա զվարճացնում է Տրոլին, իսկ նրա աշակերտները շրջում են ամենուր հայելիով: Որոշում են բարձրանալ երկինք և ծաղրել Արարչին: Սակայն հայելին ընկնում է և փշրվում: Հազարավոր փոքրիկ բեկորներ սփռվում են ողջ երկրով: Եթե հայելու փոքր կտորները ընկնում են մարդկանց աչքերի կամ սրտի մեջ, մարդիկ փոխվում են, դառնում չար և կոպիտ: Տրոլին այս ամենը զվարճացնում է:

Մեծ քաղաքում միմյանց հարևանությամբ ապրում են Կայուսը և Գերդան: Նրանք սիրում են իրար որպես քույր և եղբայր: Երկու ընտանիքները աճեցնում են գեղեցիկ վարդեր և երեխաները սիրում են նստել վարդերի թփերի մոտ: Մի երեկո, վարդերի մոտ նստած Կայուսը բղավում է: Ասում է, որ աչքն ինչ-որ բան ընկավ: Դա սատանայական հայելու փոքրիկ կտոր է: Մեկ ուրիշ փշուր մտնում է նրա սիրտը: Տղայի սիրտը դառնում է սառույցի կտոր և նա տեսնում է աշխարհը աղճատված տեսքով: Վարդերը թվում են նրան այլանդակ, նա սկսում է կոպտել մեծերին:

Գալիս է ձմեռը: Կայուսը գնում է կենտրոնական հրապարակ սահնակ քշելու: Հրապարակում հայտնվում է գեղեցիկ մի կին, որի հագին ճերմակ զգեստ է: Դա Ձյունե թագուհին է: Կայուսը նրա կառքին է կապում իր սահնակը և նրանք դուրս են գալիս քաղաքից: Ձյունե թագուհին համբուրում է Կայուսին և սա մոռանում է իր հարազատներին և Գերդային:

Continue reading →

Հավը Մեղվի վրա ծիծաղելով ասաց մեկանգամ.  

- Ինչ անշնորհք ճանճ ես դու, ամբողջ օրը ծաղկից ծաղիկ ես թռչկոտում և ոչ մի բանի  պետք չես   գալիս:  

- Իսկ դու, հավիկ - մարիկ, ի՞նչ ես շինում,-հարցրեց մեղուն:  

- Մի՞թե չգիտես, թե ինչ եմ շինում, ես քեզ նման  պարապ - սարապ չեմ տզտզում: Ես օրը մեկ ձու եմ ածում, մեկ ձու, գիտե՞ս մեկ ձուն քանիս  է:  

- Գիտեմ, գիտեմ, հասկացա: Բայց ես մինչև   հիմա կարծել եմ, թե դու օրը հարյուր  ձու ես  ածում:  

- Ինչպե՞ս կարելի է օրը հարյուր ձու ածել, անխելք մեղու:  

- Ապա եթե քո ածածդ ընդամենը մի ձու է, էլ ինչո՞ւ ես հարյուր անգամ կչկչում, թե հա˜յ, հարա˜յ, լսեցեք, որ  ձու եմ ածել: Իմ կարծիքով ՝այսքան  կչկչալուն   մի  ձուն շատ քիչ է: Այնպես չէ, իմաստուն հավիկ - մարիկ:  

- Բայց դու ի˜նչ ես շինում, դու, որ իմ մի ձուն   քիչ ես համարում:  

- Ես ինչ որ շինում եմ, քեզ պես կչկչալով չեմ հայտնում ուրիշներին: Ես գլուխս քաշ գցած, մեղր եմ շինում: Գիտե՞ս ինչ է մեղրը: Դա հավի կերակուր չէ, քո խելքի բանը չէ, հավիկ - մարիկ: 

Հարցեր և առաջադրանքներ 

1. Ինչպիսի՞ն էր հավը։ Պատասխանդ հիմնավորող 

 նախադասությունը գունավորի՛ր։ 

Հավը շատ ջղայն էր։ Նա անընդհատ բարկանում է մեղվի վրա։ 

2. Համամիտ ես մեղվի հետ։ Ինչո՞ւ։ 

  

Ես համամիտ եմ մեղվի հետ,որովհետև հավը օրը  մեկ  ձու է ածում,բայց շատ է կչկչում,աշխատասեր մեղվի աշխատանքը չէր գնահատում։ 

Ես համամիտ եմ մեղվի հետ,որովհետև, նա մեզ մեղր է տալիս։ 

 

3. Բառերն առանձնացրու ու կարդա՛ ասացվածները․ 

Մեղրը ծախողը մատը կլպստի:  

Մեղրը շատ քաղցր է։ 

Հավին ընկերացար,կտուցդ կեղտոտ կլինի։ 

Հավը կորեկ է ուտում։ 

«Մեղր,մեղր»ասելով բերան չի մեղրոտվի։Քո 

Բերանը չի քաղցրանա 

  

4. Նախադասությունները ընդարձակիր՝ հարցերին պատասխանող բառեր ավելացնելով։ 

1)  Անշնորհք հավը  հավաբնում ուրախ  ծիծաղում էր։ 

2) Աշխատասեր  մեղուն առավոտյան ընկերոջը հարցրեց։ 

3) Բզզան  մեղուն փեթակում մեղր է շինում։ 

Սև և դեղին մեղուն ամեն օր ծաղիկի  նեկտարից մեղր է սարքում։ 

Անխելք հավը ձու ածելուց կչկչում է։ 

Կծան մեղուն ամեն օր բզզում է։