Հայերենում բաղաձայնների արտասանությունը հիմնականում համապատասխանում է գրությանը։ Բաղաձայնները սովորաբար գրվում են այնպես, ինչպես արտասանվում են։ Բայց երբեմն այս համապատասխանությունը խախտվում է։
Բ-Պ-Փ
1․ Մի շարք արմատներում և դրանցից կազմված որոշ բառերում ր-ից, մ-ից և ձայնավորից հետո փ հնչյունը լսվելիս գրվում է բ տառը։
աբխազ, դարբին, երբ, իբր,համբերել, նուրբ, սուրբ, ուրբաթ, Հակոբ, խաբել, Գաբրիել
2․ Մի քանի բառերում լսվում է խպ, բայց գրվում է ղբ։
աղբ
աղբյուր
եղբայր
ողբ
3․ Մյուս բոլոր դեպքերում բ-ի, պ-ի, փ-ի գրությունն ու արտասանությունը համապատասխանում են իրար, օրինակ՝
Աբգար, Աբրահամ, ամբողջ, այբբենարան, արաբ, բամբակ
ամպամած, ամպրոպ, ապակի, ապառաժ, ապշել, խումբ,
ամփոփել, արփի, Արփիար, ափսե, ափսոս թփուտ
Կետերի փոխարեն գր՛իր բ, պ, կամ փ
Ամպհովանի, աղբյուր, Գաբրիել, գամփռ, դարպաս, եղբայր, Հակոբ , զամբիկ, ճողփյուն, երբևիցե, երբ , խաբեբա, ծոպավոր, ընդհուպ,երբեմն, թ փուտ, գոմաղբ , բամբասել, երեսսրբիչ, գիպս, համբույր, թմբլիկ