Ես մի անգամ իմ տանը նստած էի և մայրս սենյակ մտավ ասաց, որ նա ինձ գնել է տոմս, որ ես գնամ նավով ճամփորդության։ Ես վախենում էի, որ կխորտակվեմ, բայց մայր ինձ մի ձեվ համոզեց և ես ուղևրվեցի երկար ճամփորդություան։ Ես գնացի նավի մեջ այնտեղ, որտեղ, որ ինձ ցույց տվեց կազմակերպիչը։ Գնացի մի մեծ սենյակ, այնտեղ կար մահճակալ, մեծ պատուհան, հեռուստացույց և հեռախոս։ Պարկեցի հանգստացա և ինձ կանչում էին հաց ուտելու։ Ես գնացի, այնտեղ կար ամենինչ ինչ, ինչ մտքովտ կանցնի, ես կերա գնացի սենյակ։ հետո նավը սկսեց իջնել ներքև ես սկսեցի վախենալ սիրտս այնքան արագ էր դխկում, որ դուրս կգար։ Մենք ուժեղ հարված զգացինք և իմ ուշքը գնաց։ Հետո ես հայտնվեցի ինչոր սևամորթ մարդկանց մոտ, նրանք շատ անհասկանալի ձևով նայում էին մեզ վրա այնպես, որ ուզում էին մեզ ուտել։ Ես մի ձև կարողացա փախնել։ Փախա, բայց մենակ չե այլ իմ ընկերոջ հետ մենք սովածացանք սկսեցինք գտնել փայտեր, որ կենդանիներին որսանք։ Կարողացանք վորսալ մեկ վագրի ձագ, հետո մենք կարողացանք կրակ վառել և պատրաստեցինք այդ վագրի ձագին։ կերանք և քնեցինք։ Հաջորդ առավոտյան մենք արտնացանք և մեզ գտան ու փրկեցին, գիծերը ինձ կծել էր օձ, իսկ իմ ընկերոջը թույնավոր սարդ, բայց մեզ կարողացան բուժել։ Հետո շատ վատ բան եղավ մենք ուղաթիռից ընկանք ջուրը։ Դժվարությամբ ուշքի եկանք և լողացինք դեպի ափ։ Գնացինք չորանալու չորացանք և գնացինք պալատկա պատրաստելու կարողացանք անել մեծ տերևներով արեցինք և քնեցինք։ արտնացանք և հասկացանք, որ մենք պետք է ապրենք անմարդաբնակ կղզում 365 օր։ Մենք բարձրացանք պալմա և հանեցինք 6 կոկոս։ կերանք, հյութը խմեցինք և գնացինք ինչ, որ բան որսալու գնացինք որսի, տեսնում ենք վագր ու իրար ասում ենք ոչ թե մենք կվորսանք այլ մեզ կվորսան։ Մենք սկսեցինք կամաց գնալ բայց ընկերըս ընկավ թակարդի մեջ։ Ես վախեցա, բայց փորձեցի ընկերոջս փրկել, իմ մոտ ստացվեց սակայն նրա վոտքը արյունի մեջ էր ես վախեցա բայց կարողացա տանել մեր պալատկա։ Տարա բայց նա արդեն համարյա արյունաքամ էր եղել գնացի նրան արագ ջուր բերեցի լցրեցի վոտքին և արագ թակեցի տերևով նրա արյունաքամությունը դադարեց, բայց նա իրեն մեկե վատ էր զգում։ Արդեն մեկ շաբաթ անցել էր բայց մենք կարողանում էինք գոյատևել։